Family Frenzy
Phuket Purrs
Finally, I made it to Phuket. Mom hops out of the car and starts greeting everyone, moving from house to house. I’m already dizzy from the car ride, and now my head’s pounding even more.
"Mom! Look at me first!" I protest. "You can’t just leave me with Por and a bunch of strangers I’ve never met."
Okay, okay, I get it. We’re at your childhood home, your parents’ house. I must call them Grandpa and Grandma. But seriously, why do you want me to call everyone else Grandpa and Grandma too? Do you have more than one set of parents? Mom laughed and explained they are her parents' siblings.
Oh, come on, that’s so confusing. Why do humans have so many relatives all living so close together? Cats don’t have such extensive family networks. Once we’re weaned, we go our separate ways and start our own families. Some get lucky and find a kind human to take care of them, while others aren’t so fortunate and end up fending for themselves.
Honestly, in Bangkok, I’m all about snuggling with Por. But here in the countryside, I’ve got to admit, I’d rather stick with Mom. I just feel safer, like if anything goes wrong, she’d jump in to protect me. So, Mom, come over here! Why are all these grandparents staring at me like I’m some kind of alien? Mom laughed again, saying, “They adore you, sweetie.”
Finally, I’m saved from all the adoration because Mom took me to another house, saying it’s Auntie Ann and Grandma’s place. Another Grandma? How many does she have? But okay, this place is nice. It’s just the two of them. I can sense that I can easily make them my slaves.
Haha, just as I thought. As soon as I arrived, they let me explore the whole house. I ran up and down, walked around freely without worrying about any local cats bothering me. I felt the freedom again. But of course, I’m not allowed to leave the house without Por or Mom for my safety.
The cat paradise with adoring slaves is back. The best part? I get to sleep in an air-conditioned room just like in Bangkok, not in a fan room like in Hat Yai. Oh, I overheard them saying they’re going to install air conditioning in the Hat Yai house too. So next time I visit, I won’t have to worry about the heat.
P.S. I might not have a "purr" sound to prove how comfortable I am, so I'll share my selfie instead, okay?
เพ้อในภูเก็ต
ในที่สุด ถุงก็เดินทางมาถึงภูเก็ตค่ะ แม่รีบลงจากรถแล้วก็เดินทักทายคนโน้นคนนี้ไปทั่ว เดินบ้านทะลุบ้านหลังนี้ โผล่ไปบ้านหลังนั้น ถุงที่มึนหัวจากการนั่งรถอยู่แล้ว ยิ่งปวดหัวหนักกว่าเดิม
แม่! แม่มาดูถุงก่อน แม่จะทิ้งถุงให้อยู่กับป้อกับคนเยอะแยะไม่ได้ ถุงไม่รู้จักใครเลยนะ โอเคๆ ถุงเข้าใจว่า แม่พยายามบอกถุงแล้วว่า แม่มาบ้านเกิด ซึ่งเป็นบ้านพ่อแม่ของแม่ และถุงต้องเรียกพวกเขาว่า คุณตาคุณยาย แต่ถุงงงมากๆ ว่า แม่ให้ถุงเรียกคนอื่นๆ ที่แวะมาทักทายถุงว่า คุณตาคุณยายเหมือนกัน อ้าว แม่มีพ่อแม่มากกว่า 1 คู่เหรอ แม่ขำแล้วบอกว่า คนอื่นๆ เขาเป็นน้องสาวน้องชายของพ่อแม่ของแม่
โอ๊ยยยย พอๆ ไม่ต้องอธิบายเพิ่มแล้ว งงมาก ทำไมญาติของมนุดมันถึงเยอะและสับสนขนาดนี้ แถมยังอยู่บ้านติดๆ กันไปหมด ส่วนแมวอะนะ ญาติไม่เยอะขนาดนี้หรอก พอหย่านมแล้วก็ต้องแยกย้ายกันไปเติบโต ไปสร้างครอบครัวบ้าง บางตัวก็โชคดีที่เจอคนใจดีรับไปอุปการะ บางตัวก็เจอเจ้าของใจร้าย บางตัวก็ต้องเป็นแมวจรหาอาหารกินเองต่อไป
เอาจริงๆ ปกติเวลาอยู่ที่กรุงเทพฯ ด้วยกัน ถุงจะออดอ้อนป้อคนเดียว แต่เวลาอยู่ต่างจังหวัด ถุงยอมรับเลยว่า ถุงอยากอยู่กับแม่มากกว่า ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แค่รู้สึกว่า ปลอดภัยและถ้าเกิดอะไรขึ้น นังผู้หญิงคนนี้มันจะต้องกระโดดมาปกป้องถุงแน่ๆ เพราะฉะนั้น แม่รีบมาหาถุงได้แล้ว บรรดาตายายทั้งหลายเขามามุงดูถุงเหมือนตัวประหลาดขนาดนี้ได้อย่างไรกัน แม่ขำอีกแล้ว บอกว่า “เขาเอ็นดูถุงไงลูก”
ในที่สุด ถุงก็รอดพ้นจากความเอ็นดูของบรรดาตายาย เพราะแม่มาอีกบ้านหลัง บอกถุงว่า นี่บ้านแอนกับคุณยาย อ๊ะ คุณยายอีกแล้ว แม่จะญาติเยอะไปไหนนะ แต่ดีหน่อย บ้านนี้อยู่กันแค่ 2 คน ถุงรู้สึกสบายใจและสัมผัสได้ว่า ถุงสามารถทำให้คนบ้านนี้ตกเป็นทาสของถุงได้แน่ๆ
ฮ่าๆๆ จะเป็นอย่างที่คิด ถุงมาถึงปุ๊บ เขาก็อนุญาตให้ถุงก็เดินสำรวจทั่วบ้านเลยค่ะ ถุงได้วิ่งขึ้นวิ่งลง เดินเล่นทั่วบ้านโดยไม่ต้องกังวลว่า จะมีแมวเจ้าถิ่นมารบกวนแต่อย่างใด ถุงสัมผัสได้ถึงอิสรภาพอีกครั้ง แต่นั่นแระ ถุงห้ามออกนอกบ้านโดยที่ไม่มีป้อแม่ออกไปด้วยอย่างเด็ดขาด เพื่อความปลอดภัยของถุงเอง
ภาพบรรยากาศสวรรค์ของแมวที่มีทาสคอยห้อมล้อมได้กลับมาสู่ถุงอีกครั้ง ที่สำคัญถุงได้นอนห้องแอร์เหมือนบ้านที่กรุงเทพฯ ค่ะ ไม่ต้องนอนห้องพัดลมเหมือนบ้านที่หาดใหญ่ อ๊ะ ถุงแอบได้ยินว่า เขาจะติดแอร์บ้านที่หาดใหญ่แล้วนะคะ งั้นต่อไปเวลาถุงไปหาดใหญ่ จะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอากาศร้อนแล้วค่ะ
ถุงอาจจะไม่มีเสียงเพอร์มายืนยันความสบายใจของถุงถุง งั้นขอใช้ภาพเซลฟี่แทนแระกันนะคะ
