Vet, Meds and Fur

Healing Hands and Paws

I’m furious! I’m so angry at Por and Mom that I can’t even find the right language to express it.

Why did they have to take me to the vet just because my anal gland got infected and turned into an abscess with pus, causing me to have a fever and feel unwell? It’s not like it’s a big deal. But they insist on taking me to the vet every single day! Don’t they know how much it hurts to take the meds and clean the wound?

I spent all night curled up, crying to myself. How could Por and Mom not notice? What? They say Mom held me all night and didn’t see a single tear? Sigh. Do they not understand a metaphor?

Alright, fine. I admit I didn’t actually cry, and Mom did hold me all night. But didn’t they notice that the vet forced me to wear a collar to keep me from licking my wound? It made Mom’s hug less comforting, which made me feel really sad.

Come morning, my mood worsened. Instead of going for a walk outside, Por wouldn’t let me. He said that going outside could lead to more infections. Not only that, they made me take my meds—both before and after meals. Morning and noon doses.

Ahaha! I relish the sight of Por and Mom struggling to give me my meds. Humans have no idea how cats can hide pills in their mouths. I tricked them into thinking I swallowed it, only to spit it out later. Hohoho!

In the evening, after work, Por and Mom rushed me to the vet to have my wound cleaned. They told the vet how stubborn I was with my meds. The vet suggested they bring my evening meds to the vet for the assistant to administer. What a shame—I won’t get to see them argue over my meds three times a day. Hehe. Por and Mom felt a bit relieved, but the assistant probably wasn’t thrilled, considering I screamed and made it known that I was in pain and didn’t want the meds. Or did he want another scratch?

Day 3 of wound cleaning. I met the same female vet again (she’s kind, but I don’t like her). She warned the new assistant to be careful with me because I had scratched the previous assistant.

Does this mean a new assistant? Let me see. Oh my, he’s handsome—fair skin, sharp features. Just my type. When he held me for the vet to clean my wound, it hurt, but I dared not move too much. I didn’t want to scratch his beautiful skin. What? Did I show my feelings too obviously? Because the vet, Por, and Mom noticed and teased me, saying, “Wow, you’re so flirty around handsome guys, aren’t you?”

How embarrassing! I was just in pain and needed his comfort.

If the assistant is this handsome, kind, and professional with cats, Por and Mom can leave me with him 24/7. It’s only 800 Baht per day for admittance and 80 Baht per pill administration. It won’t break the bank!

มือที่รักษา ใจที่รัก

ถุงโกรธๆๆๆ โกรธป้อกับแม่มากๆ โกรธจนไม่รู้จะบรรยายเป็นภาษาอะไรดี

ทำไมคะ ก็แค่ต่อมข้างก้นถุงมีอาการอักเสบจนเป็นฝีมีหนอง แล้วทำให้ถุงเป็นไข้ ไม่สบาย คล้ายๆ อีกไม่นานมันจะระเบิดออกมา มันก็แค่นี้เอง ทำไมป้อกับแม่ต้องพาถุงไปหาหมอด้วย แถมหมอบอกว่า ต้องไปหาทุกวันด้วย ป้อแม่รู้มั้ยว่า ถุงต้องกินยา ต้องล้างแผล ถุงทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทรมานสุดๆ

ถุงนอนกอดตัวเองร้องไห้ทั้งคืน ทำไมป้อแม่ไม่สนใจ อะไรนะ ป้อแม่พูดมาได้ยังไงกันว่า แม่ก็นอนกอดถุงทั้งคืน แถมไม่เห็นน้ำตาของถุงซักหยด เฮ้อ ป้อแม่ไม่เข้าใจการเปรียบเปรยรึไงคะ

โอเคๆ ถุงยอมรับก็ได้ค่ะว่า น้ำตาถุงไม่ได้ไหล แล้วแม่ก็นอนกอดถุงทั้งคืนจริงๆ แต่ป้อแม่เห็นมั้ยว่า คุณหมอบังคับให้ถุงใส่คอลลาร์ เพราะกลัวว่าถุงจะเลียแผลข้างก้น มันเลยทำให้อ้อมกอดของแม่ไม่แนบสนิทชิดเชื้อเหมือนอย่างเคยค่ะ ซึ่งมันทำให้ถุงรู้สึกเศร้ามากๆ ค่ะ

เช้าปุ๊บ ถุงก็ยิ่งหงุดหงิดไม่พอใจเป็นอย่างมาก แทนที่ถุงจะได้ไปเดินเล่นนอกบ้าน ป้อก็ไม่อนุญาต อ้างว่า ถ้าออกไปเดินแล้วติดเชื้อเพิ่มล่ะ จะทำยังไง ไม่ให้เดินเล่นไปพอ แถมยังให้ถุงกินยาอีก ทั้งยาก่อนอาหาร ยาหลังอาหาร มื้อเช้า มื้อเที่ยง

วะ ฮะ ฮะ ฮ่า ถุงละสาแก่ใจยิ่งนักเวลาเห็นป้อแม่ทะเลาะเวลาป้อนยาถุง มนุดช่างไม่รู้ซะแล้วว่า แมวมีวิทยายุทธในการซ่อนยาไว้ในปากยังไง ถุงหลอกป้อแม่ให้ตายใจว่า ถุงกินยาไปแล้ว แต่จริงๆ แล้วแอบคายทีหลัง โฮะๆๆๆ

ตกเย็นหลังเลิกงาน ป้อแม่ก็รีบพาถุงไปล้างแผลที่โรงบาล แล้วเล่าให้คุณหมอฟังว่า ถุงดื้อมาก กินยายากมากๆ คุณหมอบอกว่า ถ้างั้นมื้อเย็น เอายามาให้ผู้ช่วยคุณหมอป้อนยาให้ก็ได้ค่ะ เสียดายจัง ถุงอดเห็นป้อแม่ทะเลาะกันเรื่องป้อนยา 3 เวลาต่อวันเลย เอิ๊กๆๆ ป้อแม่สบายใจขึ้นมานิดนึง แต่พี่ผู้ช่วยน่าจะไม่โอเค เพราะถุงกรีดร้องโวยวายเสียงดังให้รู้กันไปเลยว่า ถุงเจ็บบบบบบ ถุงไม่อยากกินยา เข้าใจมั้ยยยยยย รึพี่ผู้ช่วยอยากได้แผลอีกรอบคะ !!
.
.
.
วันที่ 3 ของการไปล้างแผล วันนี้เจอคุณหมอผู้หญิงคนเดิม (เขาน่ารักใจดีแต่ถุงไม่ชอบหรอกค่ะ) บอกผู้ช่วยว่า ระวังหน่อยนะ น้องถุงถุงค่อนข้างดุ วันแรกที่ล้างแผล ทำพี่ ... (ชื่ออะไรไม่รู้ ถุงไม่อยากจะใส่ใจ) เลือดไหลด้วย

แสดงว่า คุณหมอมีผู้ช่วยคนใหม่เหรอคะ ไหนขอดูหน้าหน่อยซิ อุ้ย หล่อจัง ขาวๆ ตี๋ๆ แบบนี้ถุงชอบจัง จังหวะที่พี่เขาอุ้มถุงให้คุณหมอล้างแผล ถุงก็แสบๆ อยู่นะคะ แต่ถุงนี่ไม่กล้าขยับตัวแรงเลยค่ะ กลัวผิวสวยๆ ของพี่สุดหล่อเขาจะเป็นรอยค่ะ อะไรนะคะ ถุงแสดงออกมากไปเหรอ เพราะคุณหมอ ป้อแม่ ยังสังเกตเห็น แซวกันใหญ่เลยว่า “แหม๊ะ เจอคนหล่อแล้วอ้อนเก่ง เขินเก่ง ทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอคะ” บ้าจริง ถุงก็เจ็บแผลมากๆ เลยนะคะ เลยให้พี่เขาช่วยปลอบใจก็เท่านั้นเอง

ถ้าผู้ช่วยจะหล่อ น่ารัก ใจดี เป็นมืออาชีพมีประสบการณ์ในการเลี้ยงดูแมวขนาดนี้ ป้อแม่ให้ถุงอยู่กับพี่เขา 24/7 ก็ได้นะคะ ค่าแอทมิทวันละ 800 ค่าป้อนยาครั้งละ 80 ก็เท่านั้นเอง หน้าแข้งป้อแม่ไม่ร่วงหรอกค่า